Eitt að lokum...

Ég man hversu erfitt ég átti með að takast á við vonbrigði og hversu oft ég náði ekki að standa mig eins vel og ég átti að geta því ég stóð í vegi fyrir sjálfri mér. Mistökin sem ég gerði var að halda að ég gæti tekist á við þetta sjálf alltof lengi.

Það var ekki fyrr en ég fór að vinna með íþróttasálfræðingi og lesa mér til sem ég áttaði mig á því hversu mikið ég hafði verið að skemma fyrir mér. Hefði ég byrjað fyrr á þessari vinnu þá er ég handviss um að ég hefði náð betri árangri.

Ekki gera sömu mistök og ég gerði því að erfiðasta hugsunin sem við sitjum uppi með eftir ferilinn er “Hvað ef…?”.